"Όταν γεννήθηκα εγώ, έβρεχε."

"Χριστούγεννα είναι να γιορτάζεις μ’ αναμμένα λαμπάκια σε σκοτωμένα δέντρα που φιλοξενούν πολύτιμα δώρα...Θυμάμαι μια μέρα που γιόρταζα και δεν το είπα πουθενά.

Χριστούγεννα είναι λίγες μέρες πριν αλλάξει το τελευταίο ψηφίο στο ημερολόγιο.

Όταν ήμουν παιδί, άλλαξα δωμάτιο. Έκανα δυο μήνες να προσαρμοστώ. Δεν γιορτάσαμε τότε.

Χριστούγεννα είναι όταν ένας κύριος με κόκκινη στολή και άσπρα γένια  μπαίνει από την καμινάδα του σπιτιού σου και σου φέρνει δώρα

Από τότε που πέθανε ο Άη Βασίλης , μου αγοράζω δώρα κάθε τότε.

Χριστούγεννα είναι όταν σου λείπει κάποιος πιο πολύ από ποτέ.

Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα που παρακολουθούσα από το παράθυρο απουσίες να χορεύουν βαλς στο χιόνι..."

Το κείμενο είναι της Μαρίας.

Πες ότι θές, όταν την άκουσα (από σπόντα) να το διαβάζει νόμιζα ότι θα τα μπήξω. Κρατήθηκα όμως, εντάξει είπαμε σχετική οικειότητα αλλά μην τρομάζουμε και τον κόσμο. Της Μαρίας της αρέσει πολύ ένα όχι και τόσο εύθυμο συγκρότημα. 'Ηθελα να της πώ, "Μαρία, αυτό το κείμενο είναι δυνατότερο από όλους τους στίχους του αγαπημένου σου συγκροτήματος μαζί" αλλά της είπα "Μπράβο ρε συ πολύ ωραίο", σήμερα που το διάβασα όμως δεν κρατήθηκα. Καλές γιορτές.

Ολόκληρο θα το βρείς εδώ και τη Μαρία κάθε κυριακή εδώ. Η φωτό παρμένη από εδώ.