Family life

Πως μπορείς ρε Τζάστιν να τα ξέρεις όλα?

Ευχαριστώ Εβίτα.

"Nαι βρε μαλάκα, η 'Ευη απο τους Speedbrakes είναι" είπα στον εαυτό μου μόλις κατάφερε ο εγκέφαλος μου να θυμηθεί.Και μετα έκανα ανω-κάτω κάτι άλμπουμ με φωτογραφίες για να βρω αυτήν εδώ που είχε τραβήξει ο αδερφός μου στο 'Αν το 89.Όχι οτι την ήξερα προσωπικά,αλλά είναι ωραίο να βλέπεις οτι μέρικοι άνθρωποι δεν χάθηκαν.Και να τους γνωρίζεις 20 χρόνια μετά.
Άντε, πες της ευχαριστώ για 'κείνα τα live τώρα.

ΚΒΣ

Της δικής σας

"Ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ-Code for Books and Records) είναι νομοθέτημα που ρυθμίζει τις οικονομικές σχέσεις των επαγγελματιών.Είναι επινόημα ελληνικό, καθώς στις άλλες χώρες τα θέματα που πραγματεύεται ο κώδικας αυτός ρυθμίζονται μηχανογραφικά και αυτόματα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα μηχανογραφικά συστήματα και γι' αυτό ο Κώδικας αυτός ακολουθείται για τη σωστή τήρηση των βιβλίων ώστε να υπάρχει συμμόρφωση με τη φορολογική νομοθεσία, καθώς επίσης και σωστή έκδοση των στοιχείων (τιμολογίων, αποδείξεων κλπ.)."

Γιώργος:Καλημέρα

ΚΒΣ1:Μμμ

Γιώργος:Θέλω να θεωρήσω το βιβλίο μιας νέας ταμειακής μηχανής και να κλείσω το παλιό

ΚΒΣ1:Δε δουλέυει το σύστημα

ΚΒΣ2:Β2 έχεις?

Γιώργος:Τι είναι το Β2, έχω τα βιβλία, τα Ζ, τιμολόγιο αγοράς & σφραγίδα

ΚΒΣ2:Λογιστή δεν έχεις?

Γιώργος:Έχω

ΚΒΣ2:Της μάνας του να του πείς

Γιώργος:Παρακαλώ?

ΚΒΣ2:Της μάνας του να του πείς του λογιστή

Γιώργος:Γιατί ρε παιδιά?

ΚΒΣ2:Αυτά (τα Β2) δεν σου είπε να τα φέρεις?

Γιώργος:Οχι, μόνο τα βιβλία, τα Ζ, τιμολόγιο αγοράς & σφραγίδα.

ΚΒΣ1:Ε, δώσ'του τα του παιδιού να τα φέρει αύριο

ΚΒΣ2:Κατάλαβες τώρα, της μάνας του.

Γιώργος:Κάτσε ρε άνθρωπε, τι δουλειά έχει η μάνα του, πες μου τι πρέπει να συμπληρώσουμε και θα σου τα φέρω

ΚΒΣ1:Αν δουλεύει το σύστημα

Γιώργος:Ε,αν δουλέυει

ΚΒΣ2:Πάρε αυτά (τα Β2), συμπλήρωσε τα και έλα

Γιώργος:Ευχαριστώ,καλημέρα

ΚΒΣ1:Μμμ

Go Men!

Έιναι τελικά?

Τώρα εγώ αν δεν το σχολιάσω αυτό θα σκάσω. Το σκέφτομαι ήδη δυο μέρες και από τη μια λέω “τι σε κόφτει βρε άνθρωπε?”.Από την άλλη θές η αδυναμία που τρέφω για τους White Stripes, τη Meg & τις γυναίκες μουσικούς εν γένει θές οτι απλά με τρώει το χέρι μου, here we go....

Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ωραίο podcast. Αυτό που μου έμεινε όμως δεν είναι το ενδιαφέρον concept ή το πράγματι ωραίο playlist αλλά η βεβαιότητα πως οι White Stripes “ήταν απλά ο Jack White και μια γκόμενα με μεγάλα βυζιά” και η απορία για το αν η Karin Dreijer “είναι ωραία γκόμενα τελικά”.Sorry, αλλά αν ήθελα "χιούμορ" επιπέδου Μαστοράκη θα έβαζα να δω Κωστόπουλο & όχι να ακούσω podcast του pop&rock.

Βάλτε μας κρασί να πιούμε, και του χρόνου να σας πούμε....

Θα μπορούσα να σταθώ στους δεκάδες σκοτωμένους σκύλους & γάτες που συναντάω κάθε μέρα στο δρόμο, στα καταστήματα που βλέπω να κλείνουν το ένα μετά το άλλο μετατρέποντας τους δρόμους σε θλιβερές πρώην οδοντοστοιχίες,σε αυτούς που μου ζάλισαν τα αρχίδια, στο άγχος του να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου κάθε τέλος & αρχή του μήνα, στις διακοπές που δεν πήγα, στον χρόνο που δεν μπόρεσα να αφιερώσω σε αυτούς & αυτά που ήθελα.

Προτιμάω να σταθώ στα γατιά και το κουνέλι που ήρθαν και μας βρήκαν & σε αυτά που έφυγαν, στη χαρά που μου δίνει το να κάνω μια δουλειά που ακόμα μου αρέσει, στους ενδιαφέροντες ανθρώπους που συνάντησα ή ξαναβρήκα είτε in person είτε online, στα όνειρα για τα τα ταξίδια που θα κάνω, στα λίγα βιβλία που πρόλαβα να διαβάσω, στις όμορφες ταινίες που πρόλαβα να δω, στους νέους δίσκους που μου άρεσαν, στους παλιότερους που ξαναθυμήθηκα, στις μέρες που μας επισκέφθηκαν η επισκεφθήκαμε φίλους και περάσαμε πραγματικά καλά.

Και του χρόνου.

Διακαναλική συνέντευξη (limited photoshop skills version)

Δυο σεντς από τη κληρονομιά του Euro 2004

Η συμπάθεια μου για την εθνική ομάδα της Ελλάδας στο ποδόσφαιρο ήταν & είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Χθες που έπαιζε με τη αντίστοιχη του Ισραήλ λοιπόν ήταν μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες που θα μπορούσα να την υποστηρίξω. Το οποίο και συνέβη μέχρι κάποιο σημείο γιατί περιεργως κάτι έπαιζε η ομάδα,είχε σχετικό ρυθμό το παιχνίδι,έβαλε ηρωικό γκολ ο συμπαθής Σαλπιγγιδης,ε και εθνική ομάδα του Ισραήλ δεν υπάρχει περίπτωση να αποσπάσει από εμένα ούτε καν συμπόνοια.

Και πάει να κάνει γαργάρα το mega το πέναλτι που δεν δόθηκε στο Ισραήλ. Την τρίτη φορά που ζήτησε replay ο Σωτηρακοπουλος μας έκανε τη χάρη ο σκηνοθέτης,ευχαριστούμε!Και αρχίζω να προσέχω τα ζουμ στην εξέδρα. Προσπερνάω λοιπόν τους Ελληναραδες Χανίων,Πατριώτες Ρουμελης,Άξεστους Πύργου Ηλείας και λοιπούς και καταλήγω σε ένα πλάνο κάνα πεντάλεπτο πριν τη λήξη. Ζουμάρει ο σκηνοθέτης στο συμπαθητικό ανήλικο παιδάκι βαμμένο στα μαγουλάκια γαλανόλευκο,τι ωραία εικόνα να δείξουμε καλέ,”Γαμώ το μουνί της μαν” φαίνεται να λέει ο ευγενής καρπός της βαριάς πούτσας κάποιου τσολιά του 2004 και κόβεται το πλάνο.

Και σαν καλός μαζοχιστής κάθομαι να δω και την εκπομπή που είχε μετά (αποφεύγοντας βέβαια την ώρα που φαντάζομαι ότι θα υμνούσαν την εθνικαρα) μπας και δω κάνα στιγμιότυπο από κάνα άλλο ματς. Και αρχίζει το μαρτύριο Σακελαροπουλος – Θειακος. Και να τσιμπάει και ο συμπαθής Θαναηλακης και να μαζεύεται λίγο μετά. Χεκλ & Τζεκλ. Μπολεκ & Λολεκ. Μαρκαντωνης & Βενετουλης που έλεγε ο παππούς μου. Τι χιούμορ. Τι γνώσεις. Τι άχρηστοι που είναι οι Βέλγοι & οι Αυστριακοί,τι άμυνες για γέλια. Τι ωραία που περνάμε. Και αναρωτιέμαι. Μετά από πόση καριέρα δημοσιογραφίας (αυτό)χρίζεσαι και κωμικός – διασκεδαστής – χιουμορίστας? Λίγη παραπάνω από όση (αυτό)χρίζεσαι συγγραφέας μάλλον.