Δευτέρα, τελευταία μέρα υποβολής ΦΠΑ, φτάνεις για μια φορά ακόμα στο σημείο που δεν θέλεις να φτάσεις, βρίσκεις τα χρήματα, δεν γαμιέται υπάρχουν και χειρότερα σκέφτεσαι.Μπαίνεις στο λογιστικό γραφείο να πληρώσεις και εκεί που τα μετράει ο Βαγγέλης, να'σου ο Νίκος ο υδραυλικός, που έχει έρθει σε όποιο σπίτι έχεις μετακομίσει στην Κυψέλη, και της μάνας σου, και της γιαγιάς σου και της ξαδέρφης σου, και έχει φτιάξει, έχει συνδέσει, έχει κάνει, έχει ράνει και το χρώμα από το μελάνι που έχει το στυλό του δεν το έχεις δει ποτέ (ούτε η μάνα σου, ούτε η γιαγιά σου, ούτε η ξαδέρφη ούτε και κανένας άλλος που δεν γράφει ΣΔΟΕ στο κούτελο), μπαίνει, "πως πάει?" σε ρωτάει, το "όλα καλά" έχει αρχίσει να σου τελειώνει τον τελευταίο καιρό οπότε σερβίρεις ένα "πολύ μέτρια". "Τι είναι αυτό ΦΠΑ?", ρωτάει δείχνοντας με το βλέμμα του το χιλιάρικο που μετράει ο λογιστής, "ναι, ΦΠΑ", "Ε, αν πληρώνεις τόσο ΦΠΑ καλά πας ρε, μην λες τίποτα, εγώ πληρώνω 190 ευρώ". Συγκρατώντας ανάμεσα στα δόντια την ροχάλα που σου ήρθε να του ρίξεις να πάρει λίγο πρέφα, απαντάς ένα ξέπνοο, "Ρε Νίκο εγώ ούτε μπορώ ούτε θέλω να μην κόβω αποδείξεις" και φεύγεις.Ρε Νίκο, για το καλό σου, άσε το πνεύμα και τις συμβουλές, ιδιαίτερα όταν το προηγούμενο βράδυ έχω δει αυτό ρε συ, και οι ιδέες είναι πολλές.
No comments:
Post a Comment