On Everyone

Photo by Patti G. (Koukaki, Athens, Greece - 8/03/2013)

Ο Tom Waits ήταν απλά μια παγίδα που περίμενε να πέσω μέσα. Και όπως όλες οι παγίδες που είναι αποτελεσματικές έπρεπε να έχει δόλωμα στο οποίο δεν μπορείς να αντισταθείς.'Ετσι, όταν μεταξύ Nick Cave, Cassandra Complex, Legendary Pink Dots,Green On Red, φτηνού κρασιού, τζακ ντάνιελς και άμστελ έβαλε στο πικ απ της το Blue Valentine όλα είχαν τελειώσει και ας είχαν μόλις αρχίσει. Από τότε, έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια και με τον Tom έχουμε περάσει διάφορα στάδια. Το στάδιο "δεν ακούω τίποτα άλλο", το στάδιο ακούω μόνο το "Bone Machine", το στάδιο"με εκνευρίζει που τον έχει πάρει χαμπάρι η μισή ελλάδα ή τουλάχιστον έτσι λέει" το στάδιο "ωραίος δίσκος για να δεις τι γίνεται με αυτό το κορίτσι" και το στάδιο "γιατί κορίτσι μου έχεις tom waits στη δισκοθήκη σου, τώρα όλα γίνονται πιο δύσκολα και ας γίνονται πιο ωραία". Αυτά μεταξύ άλλων.

Jockeys Full Of Bourbon - Two Hour Tom Waits Related Special! by George Fertakis on Mixcloud

To Fragma Tou Hxou S01E016 - Tom Waits by George Fertakis on Mixcloud

Labyrinth Of Thoughts - Interview

Η συνέντευξη του Νίκου Στυλίδη (Labyrinth Of Thoughts) στο Music Society Webradio!

Νίκος

Την Τετάρτη 6 Μαρτίου, ο Γιώργος Φερτάκης και η εκπομπή «Φράγμα του Ήχου» φιλοξένησε στο studio του Music Society Webradio τον Νίκο Στυλίδη, ιδρυτή της «Labyrinth Of Thoughts».

Με τον Νίκο Στυλίδη συζητήσαμε για όλη την πορεία της Labyrinth Of Thoughts και για τη φιλοσοφία του ως “εταιριάρχη”. Διαφωνήσαμε λίγο πάνω στο “CD ή Βινύλιο, η αιώνια διαμάχη”. Ακούσαμε κομμάτια από την μέχρι τώρα δισκογραφία της εταιρίας, αλλά και ακυκλοφόρητα από τις μελλοντικές δουλειές, όπως τα “Μωρά στη Φωτιά” και τους “Clerk’s Conspiracy”. Είδαμε την αντανάκλαση της Ακρόπολης από την βεράντα του στούντιο και ήπιαμε δυο-τρείς μπύρες. Όλα αυτά, εκτός από την αντανάκλαση και τις μπύρες μπορείτε να τα ακούσετε εδώ…

Φωτογραφίες της Σοφίας Ζαχαριάδη

Ακούστε τη συνέντευξη εδώ:

The Lab Records - Interview

Η συνέντευξη του συνιδρυτή της “Lab Records” Πάνου Μαριολόπουλου στο 

Music Society Webradio

Πάνος - Φωτογραφίες της Σμαρώς Μπότσα

Την Τετάρτη το βράδυ, 6 Φλεβάρη, “Το Φράγμα του ήχου” με το Γιώργο Φερτάκη φιλοξένησε στο studio του Music Society Webradio τον έναν απ’τους δύο ιδρυτές της Lab Records, Πάνο Μαριολόπουλο. 

Οι ραδιοφωνικές συνεντεύξεις έχουν τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους σε σχέση με τις γραπτές συνεντεύξεις… Στις γραπτές έχεις τη δυνατότητα να διατυπώσεις τα πράγματα με την ησυχία σου είτε από την μια άκρη του τραπεζιού, είτε από την άλλη. Στις ραδιοφωνικές, όμως, συνεντεύξεις η ροή είναι ροή, και αναγκαστικά πολλά ενδιαφέροντα ή λιγότερο ενδιαφέροντα πράγματα που ειπώνονται -ενώ ο ακροατής ακούει τα απαραίτητα τραγούδια- που στο κάτω-κάτω αυτά είναι και το ζουμί που μένει – δεν καταγράφονται πουθενά.

Κώστας Μελίτης, πάντα παρόντας για τεχνική υποστήριξη

Έτσι, από τη κουβέντα μας με τον Πάνο Μαριολόπουλο, συνιδρυτή της The Lab Records δεν θα ακούσετε, μεταξύ άλλων, την συνταγή και την ιστορία του κοκτέιλ cuba libre, το γιατί η καλλιέργεια lime θα αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την Ελλάδα και διάφορες ατυχείς στιγμές με (άλλους) ραδιοφωνικούς σταθμούς & δισκογραφικές εταιρίες. Θα ακούσετε τις απόψεις και τις θέσεις ενός label που ζει, αναπνέει & στηρίζει το rock n roll σε όλες του τις εκφάνσεις!

Ακούστε τη συνέντευξη εδώ:

Κρίκοι

Την εποχή που ζαλίζαμε εμείς αρχίδια στα δισκάδικα, φίλος καλός από το Φάληρο που μας χαιρέτησε για πάντα, μπαίνει στο Pilgrim στη Διδότου και ζητάει αυτό το κομμάτι που πάει "τα, ταρατα, ταρατα, τα" και αγοράζει το Retitled. Πριν 10 λεπτά μπαίνει γνωστός πελάτης και καλό παιδί στο μαγαζί και μου λέει, "ρε φίλε, ψάχνω ένα new wave κομμάτι αλλά δεν ξέρω ούτε συγκρότημα, ούτε τίτλο, μόνο να σου κάνω πως πάει, δεν σε πειράζει να σου κάνω λίγο τον καραγκιόζη ε?", " δεν χρειάζεται, το Links ψάχνεις".

Συννεφιασμένη

Tracy's Bar, Derry.

Έιμαστε στο Tracys Bar στο Ντέρυ και αφού βάρεσε το καμπανάκι για τις τελευταίες παραγγελίες, πίνουμε και βλέπουμε τον μπάρμαν ευγενικά να ζητάει από όποιον τελείωνε το ποτό του να φεύγει σιγά-σιγά. Πάμε να φύγουμε και εμείς και μας λέει, "εσείς δεν φεύγετε", όταν στο λένε αυτό στο μπάρ που πριν δυο-τρεις ώρες κάποιος σου έπιασε τον κώλο γιατί "σόρυ παιδιά, νόμιζα ότι είστε gay" ε, το παίρνεις κάπως περίεργα. Και μένουμε εμείς οι δύο, και 5-6 άλλοι, κλειδώνουν πόρτες και παράθυρα, κάθονται σε ημικύκλιο και πιάνουν το τραγούδι.Άλλα τα ξέραμε άλλα όχι, ανατριχίλα, "και τώρα θα μας πείτε και εσείς κάτι στα ελληνικά", "τι να σας λέμε τώρα ρε παιδιά, χώρια που είμαστε δαυλί από τις μπύρες, τι ελληνικό να σας πούμε και να το θυμόμαστε και οι δύο και να το γουστάρουμε, αφήστε καλύτερα", "όχι, θα πείτε, εμείς πως τραγουδάμε τόση ώρα?" Και είπαμε μια στροφή από τη Συννεφιασμένη Κυριακή και τον ύμνο του Παναθηναϊκού και κερδίσαμε τις μπύρες μας και ένα χειροκρότημα.

Bang bang

Πάνε οι καλές εποχές που οι καλλιτέχνες πληρώνανε για να τους πάρεις μια συνέντευξη.Τώρα, έπρεπε να πληρώσω εγώ. Εδώ θα ακούσετε τι δέχτηκε να μου πει ο Μιχάλης από τους New Zero God για 5 ευρώ και ένα εισιτήριο τρόλεϊ.

*Ευχαριστούμε τη Σμαρώ που μας έπιασε στα πράσα και δεν θα χρειαστεί να ζούμε με το άγχος μην αποκαλυφθούν οι πομπές μας για μια ζωή.

Έλα ντε

Δεν ξέρω πως είχα καταφέρει μέχρι σήμερα να μην το προσέξω, κάνα δυο φορές που έπαιξε στο ραδιόφωνο στο μαγαζί, είτε είχα δουλειά είτε ήμουν αφηρημένος. Το άκουσα τη περασμένη Δευτέρα το βράδυ, τυχαία, ενώ οδηγούσα. Σοφό το να μην κουβαλάς πάντα ένα μπουκάλι ουίσκι μαζί σου, just in case.