Συννεφιασμένη

Tracy's Bar, Derry.

Έιμαστε στο Tracys Bar στο Ντέρυ και αφού βάρεσε το καμπανάκι για τις τελευταίες παραγγελίες, πίνουμε και βλέπουμε τον μπάρμαν ευγενικά να ζητάει από όποιον τελείωνε το ποτό του να φεύγει σιγά-σιγά. Πάμε να φύγουμε και εμείς και μας λέει, "εσείς δεν φεύγετε", όταν στο λένε αυτό στο μπάρ που πριν δυο-τρεις ώρες κάποιος σου έπιασε τον κώλο γιατί "σόρυ παιδιά, νόμιζα ότι είστε gay" ε, το παίρνεις κάπως περίεργα. Και μένουμε εμείς οι δύο, και 5-6 άλλοι, κλειδώνουν πόρτες και παράθυρα, κάθονται σε ημικύκλιο και πιάνουν το τραγούδι.Άλλα τα ξέραμε άλλα όχι, ανατριχίλα, "και τώρα θα μας πείτε και εσείς κάτι στα ελληνικά", "τι να σας λέμε τώρα ρε παιδιά, χώρια που είμαστε δαυλί από τις μπύρες, τι ελληνικό να σας πούμε και να το θυμόμαστε και οι δύο και να το γουστάρουμε, αφήστε καλύτερα", "όχι, θα πείτε, εμείς πως τραγουδάμε τόση ώρα?" Και είπαμε μια στροφή από τη Συννεφιασμένη Κυριακή και τον ύμνο του Παναθηναϊκού και κερδίσαμε τις μπύρες μας και ένα χειροκρότημα.

Bang bang

Πάνε οι καλές εποχές που οι καλλιτέχνες πληρώνανε για να τους πάρεις μια συνέντευξη.Τώρα, έπρεπε να πληρώσω εγώ. Εδώ θα ακούσετε τι δέχτηκε να μου πει ο Μιχάλης από τους New Zero God για 5 ευρώ και ένα εισιτήριο τρόλεϊ.

*Ευχαριστούμε τη Σμαρώ που μας έπιασε στα πράσα και δεν θα χρειαστεί να ζούμε με το άγχος μην αποκαλυφθούν οι πομπές μας για μια ζωή.

Έλα ντε

Δεν ξέρω πως είχα καταφέρει μέχρι σήμερα να μην το προσέξω, κάνα δυο φορές που έπαιξε στο ραδιόφωνο στο μαγαζί, είτε είχα δουλειά είτε ήμουν αφηρημένος. Το άκουσα τη περασμένη Δευτέρα το βράδυ, τυχαία, ενώ οδηγούσα. Σοφό το να μην κουβαλάς πάντα ένα μπουκάλι ουίσκι μαζί σου, just in case.