"Καλημέρα, απο το ιντερκοντινένταλ σας καλώ, είναι εδώ ένας πελάτης και θέλει να έρθει στο κατάστημα σας, που ακριβώς βρίσκεται?"
Για να δουμε τι ψάρια έπιασε το ίντερνετ σκέφτηκα.Το ζευγάρι που ήρθε μετά απο καμιά ώρα ευγενικό & χαμηλών τόνων αφού ξεσκόνισε (κυριολεκτικά) τους δίσκους στο πατάρι και διάλεξε 5-6 και ένα cdάκι, ήρθε να πληρώσει και είπα να ρωτήσω αν είναι έδω για διακοπές κλπ.
"Όχι, είμαι εδώ με τους Red Hot Chili Peppers" Α, λέω εγώ, είσαι road crew ? "Όχι, μαγειρεύω για όλο το road crew, είχα ξανάρθει με τους R.E.M. πριν κάτι χρόνια" Μπράβο, κουραστική δουλειά αλλά ωραία συμφωνήσαμε και πήγαν δίπλα στο κολόμπαρο να πιούν δυο μπύρες.Κυψέλη, the full monty.Πριν φύγουν μου λέει ο τύπος "άν βρώ δυό προσκλήσεις θα ήθελες να έρθεις αύριο?" Ευχαριστώ, δεν είναι ανάγκη, και μόνο που το σκέφτηκες μου φτάνει, να είσαι καλά κλπ
Χτυπάει το τηλέφωνο Τρίτη πρωί λοιπόν και είναι ο Χιού...
Το οτι θα βαρεθώ το θεωρούσα σχεδόν βέβαιο. Απο την άλλη, όταν κάποιος που ξέρεις μόλις μισή ώρα σου βρίσκει δυο εισιτηριάκια και σου λέει "πέρνα απο το box office να τα πάρεις" θεωρώ οτι θα αποτελούσε μέγιστη αγένια και μαλακία να αρνηθώ.Αφήνουμε λοιπόν το αυτοκίνητο στον Περισσό και πέρνουμε τον ηλεκτρικό μαζί με τις υπόλοιπες σαρδέλες και προορισμό ΟΑΚΑ.Μέσος όρος ηλικίας βαγονιού τα 16.Ακολουθόντας κάτι ακατανόητες φωνές απο ντουντούκες που εγώ μετέφραζα ώς "Μπύρες ευθεία" φτάσαμε στο box office.Αφού περίμενα 10 λεπτα στο ταμείο που έγραφε guest list πληροφορήθηκα ότι και 10 χρόνια να περίμενα εκεί εισιτήριο δεν θα έβλεπα και έπρεπε να πάω να στηθώ για μισή ώρα μαζί με αυτούς που είχαν κάνει κρατήσεις εισητηρίων online πίσω απο έναν Κύπριο που γαμοστάβριζε κάθε 2 λεπτά.Άξιζε κατα μία έννοια η αναμονή όταν απάντησα "απο το group" στην ερώτηση "απο ποιόν έισαι στη λίστα?" και το group είναι οι Peppers. Γιατί οι Peppers θα είναι πάντα Peppers ακόμα και αν ο ήχος τους έχει γίνει πολύ ουδέτερος με τον νέο κιθαρίστα..
Μπαίνουμε λοιπόν και στρωνόμαστε στη κερκίδα που απο ότι κατάλαβα προωριζόταν κατα κύριο λόγο για τους υπαλλήλους της κοσμοτέ και διάφορους άλλους κερδισμένους διαγωνισμών και guests και γενικά τσαμπατζήδων που δεν έχασαν την ευκαιρία.Βλέποντας και έναν χουντόγερο μετα της συζύγου να κάθονται δυο θέσεις πιο μπροστα έμεινα ήσυχως ότι ίσως δεν χρειαστεί κάν να σηκωθώ απο το κάθισμα.Υπολόγιζα χωρίς τον καραφλάκια με το κινητό που ήθελε να κινηματογραφίσει όλο το live ο κόπολλα.Φαντάζομαι, με
θαυμαστά αποτελέσματα. Κουτσά στραβά καθιστός την έβγαλα, αλλά μερικά κινητά ευχαρίστως θα τα προωθούσα στα άδυτα των ιδιοκτητών τους.Και θα τα καλούσα μετά κιόλας.Θα μου πείς, καλά σε live πήγες, να κάτσεις σε ένοιαζε? Ε, ναι, αφού δεν είμαι με παρέα 10 άτομα να κάνουμε τους νέους, αφού αρνούμαι να στηθώ σαν τον ταλαίπωρο στην ουρά του ικα για κάτι που η χάϊνεκεν ονμάζει και πουλάει ώς μπύρα και αφού το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ήταν βαρετό, ε, ναι να κάτσω ήθελα.
Και τώρα η σχιζοειδής προσωπικότητα μου θα αναλάβει να σας εξηγήσει γιατί οι RHCP ήταν ψιλοβαρετοί και μάπα συναυλία και παράλληλα να με πείσει γιατί αυτό ακριβώς είναι & κάνουν τα συγκροτήματα που παίζουν σε γήπεδα και πώς να γίνει, όποιος πλέρωσε καλώς έκανε και να μήν αισθάνεται άσχημα ούτε να του φταίνε οι Peppers.(
Αν και νομίζω οτι οι περισσότεροι μια χαρά θα πέρασαν).Ο κιθαρίστας που παίζει τώρα μπορεί να είναι καλός, χρυσός, βιρτουόζος και multi-instrumentalist που λέει και το discogs αλλά κάνει τη μπάντα να ακούγεται αλλιώς.Πιο mainstream, πιο αρένα.Το οποίον άν είσαι συναισθηματικά δεμένος με το γκρούπ και τον ήχο του σε ενοχλέι.Εμένα δηλάδη.Άντε έκανα μια παραχώρηση και λέω, εντάξει μπορεί και ο Ναβάρο να μην ήταν Frusciante αλλά ήταν Ναβάρο.Αυτού του καινούργιου δεν μου κάθεται ο ήχος.Ο κυρ Antonyς με τη μουστάκα του κάτι μεταξύ Freddie Mercury &
αυτου του λατίνου ηθόποιου που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν θυμάται το όνομα του και με φωνητικές ικανότητες που ήταν πιό κοντά στον δεύτερο παρά στον πρώτο (στα πρώτα τραγούδια τουλάχιστον) δεν με ενθουσιάσε.Όταν επαιξαν το Californication αναρωτήθηκα αν το είχαν παίξει και νωρίτερα,
πράγμα που δεν είχε συμβεί αλλά εμένα μου λέει οτι έχουν "ουδετέρεψει" λίγο.Έτσι, πλήν των αργών κομματιών και του Higher Ground (με το οποίο σείστηκε το στάδιο βέβαια, όχι απο τις φλωράντζες που τσιρίζανε στα "γνωστά" τραγούδια αλλά απο το πώς έπαιζε ο Flea & o Chad, οι δυό λόγοι δηλαδή για τους οποίους άξιζε χθές κανείς να βρίσκεται στο ΟΑΚΑ-τέτοιο rhythm section και τέτοια μανία στο παίξιμο δεν βλέπεις συχνά), όλα τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν λιγο σαν χλιαρή σούπα.Την τρώς αλλά δεν τη φχαριστιέσαι.
Πιο "μουσικά" & ωραία τα λέει ο
χίτλερ.
