Στην αρχή αυτής της προεκλογικής περιόδου ήμουν πεπεισμένος
ότι δεν θα ψηφίσω.Ως συνήθως*. Αυτα με τα οποία είμαι
κοντά τόσο ιδεολογικά όσο και με την
καρδιά μου δεν θα επιτευχθούν με εκλογές,ούτε τα πρεσβέυει κανένα κόμμα ή παράταξη. Δεν ήλπιζα ποτέ σε οτιδήποτε, αλλαγή,
διορισμό, νομιμοπoίηση, επιδότηση,
χαρτζιλίκι. Ιδια συμπεριφορά έχω
εισπράξει από τον κρατικό μηχανισμό
είτε όταν φόραγε "σοσιαλιστική" προβιά
είτε φιλελεύθερο κουστούμι. Έιναι όμως κάνα
δυο μέρες όμως που με τρώει λίγο το αν τελικά θα κάνω τον κόπο.
Τα προφανή:
Πασοκ, ΝΔ, ΚΚΕ, Λαος, Ότι έχει 2-3 αρχικά
και πάνω + σφυροδρέπανο ή/και γαρύφαλλο,
Δημαρ, Δράση, Κοινωνική συμφωνία, χρυσή
αυγή, ΟΧΙ, Καμμένος, Ντόρα.
Τα "τι είναι
αυτά" : Συνεχιστές Καποδίστρια,Φιλελεύθεροι,
Αξιοπρέπεια, Σύνδεσμος εθνικής ενότητας,
περιφερειακή αστική ανάπτυξη, εθνική
ελπίδα, χαρίζω οικόπεδα, τυραννοκτόνοι,
φίλοι του ανθρώπου, Δημοβούλιο, Δημιουργία
ξανά,Παναθηναϊκό κίνημα .
Τα "λίγα" :
Πειρατές, Οικολόγοι Πράσινοι, Δεν
πληρώνω, Ανταρσύα, Λεβέντης.
Μας μένουν
Σύριζα & Βεργής.
Λοιπόν η
λογική λέει ότι αν όντως θέλεις να (την)
σπάσεις (σ)τον δικομματισμό πας και
ψηφίζεις Σύριζα. Που και κόσμο έχει και
δεν κάνει την πάπια περί ανάληψης
κυβέρνησης. Και μόνο που είδα πανό του
σύριζα στη μεσογείων με τις λέξεις
"αριστερή εξουσία" φτάνει. Δεν έχει
τόση σημασία αν είσαι αριστερός, αν
συμφωνείς με το πρόγραμμα ή αν σου αρέσει
η χωρίστρα του Τσίπρα. Το μόνο που έχει
σημασία είναι αν σε ενδιαφέρει να
ψηφίσεις. Χωρίς μεγάλες προσδοκίες και
χωρίς να πέφτεις στη παγίδα των ξεβρασμένων
από τα γνωστά πτηνοτροφία στέφανων
μάνων και λοιπών λογικών νοικοκυραίων
που μόλις προσγειώθηκαν στην ελλάδα με
αλεξίπτωτο.
Εγώ πάλι
ακόμα σκέφτομαι ότι μια ψήφο στον Βασίλη
τον Λεβέντη την χρωστάω. Δεν τον πήραν
και τα χρόνια βέβαια, μπορεί να περιμένει.
*Έχω ψηφίσει ελάχιστες φορές, μιά φορά την αδερφή μου σε δημοτικές εκλογές,τον Τσίπρα στις δημοτικές,τον Κοροβέση (Σύριζα) & τον Κουτσούμπα (Οικολόγοι) σε εθνικές και Πορτάλιου / Καμίνη σε δημοτικές.Για τον Καμίνη ντρέπομαι.
