Θα μπορούσα να σταθώ στους δεκάδες σκοτωμένους σκύλους & γάτες που συναντάω κάθε μέρα στο δρόμο, στα καταστήματα που βλέπω να κλείνουν το ένα μετά το άλλο μετατρέποντας τους δρόμους σε θλιβερές πρώην οδοντοστοιχίες,σε αυτούς που μου ζάλισαν τα αρχίδια, στο άγχος του να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου κάθε τέλος & αρχή του μήνα, στις διακοπές που δεν πήγα, στον χρόνο που δεν μπόρεσα να αφιερώσω σε αυτούς & αυτά που ήθελα.
Προτιμάω να σταθώ στα γατιά και το κουνέλι που ήρθαν και μας βρήκαν & σε αυτά που έφυγαν, στη χαρά που μου δίνει το να κάνω μια δουλειά που ακόμα μου αρέσει, στους ενδιαφέροντες ανθρώπους που συνάντησα ή ξαναβρήκα είτε in person είτε online, στα όνειρα για τα τα ταξίδια που θα κάνω, στα λίγα βιβλία που πρόλαβα να διαβάσω, στις όμορφες ταινίες που πρόλαβα να δω, στους νέους δίσκους που μου άρεσαν, στους παλιότερους που ξαναθυμήθηκα, στις μέρες που μας επισκέφθηκαν η επισκεφθήκαμε φίλους και περάσαμε πραγματικά καλά.
Και του χρόνου.
